روند تغییرات کیفیت آموزشی مدرسان دانشگاه علوم پزشکی کرمان

زمینه: اساتید یکی از ارکان اصلی دانشگاه ها هستند، که نحوه عملکرد آنان در بازدهی کل نظام آموزشی نقش اساسی ایفا می نماید. ارزشیابی مستمر از نحوه عملکرد اساتید که بخشی از آن به عهده دانشجویان گذاشته شده است، در صورتی که به طور صحیح انجام شود، می تواند گویای وضعیت عملکرد استاد بوده و ضمن تشخیص نقاط قوت وضعف، به عنوان عاملی کمک کننده در جهت ارتقای کیفیت فعالیت های آموزشی ایشان موثر باشد. هدف: این مطالعه به منظورتعیین روند تغییرات کیفیت آموزشی مدرسان دانشگاه علوم پزشکی کرمان صورت گرفت. روش کار: این بررسی مطالعه ای همبستگی است که جامعه مورد مطالعه آن را کلیه مدرسان دانشگاه علوم پزشکی کرمان که در سال های 1380 الی 1385 طی 8 دوره از طریق نظرسنجی از دانشجو مورد ارزشیابی قرار گرفته اند، تشکیل داده است. داده های معرف کیفیت آموزشی از طریق امتیازات کسب شده در نظرسنجی دانشجویان و داده های پژوهشی بر اساس امتیازات فعالیت پژوهشی جهت دریافت پایه سالانه جمع آوری گردید. یافته ها: نتایج به دست آمده حاکی از آن است که درسال های مورد بررسی به طور متوسط در هر سال نمره کیفیت آموزش06/0 افزایش نشان داد، که از نظرآماری معنی دار بود (0001/0 p = )، ولی تغییرات نمرات پژوهش در سال های مذکور معنی دار نبود. بین نمره کیفیت آموزش با نمره پژوهش، و نیز با مشخصات دموگرافیک مدرسان از جمله رتبه علمی و مدرک دانشگاهی و سابقه کار رابطه معنی داری وجود نداشت. در حالی که مدرک تحصیلی و رتبه دانشگاهی با نمره پژوهش رابطه معنی داری را نشان دادند (به ترتیب 003/0 p = ، 001/0 p = ). نتیجه گیری: نتایج مذکور حکایت از آن دارد که احتمالا روند کیفیت آموزش در سال های گذشته، بر خلاف امتیازات پژوهش، در حال ارتقا بوده است که احتمالا ارزشیابی های مستمر و دقیق در این رابطه نقش موثری ایفا کرده اند. عدم مشاهده رابطه معنی داری بین کیفیت آموزش و پژوهش نیز قابل توجه بوده و پیشنهاد می شود سیاست گذاران برای برنامه ریزی و نزدیک نمودن آموزش و پژوهش تدابیری بیندیشند.